Podręcznik do Run i Zaklęć - Lekcja 1

Lekcja 1: Różnica między zaklęciem a urokiem.

Czarodziej taką ma moc, jaką moc mają słowa, które zna. Słowa są jak nić, z której tkane są zaklęcia, a która trzyma w ryzach uroki i klątwy. Magiczne słowa - a potwierdzają to historie z całego świata - znajdą się na każdą okazję: by zaczarować zamek, polatać na dywanie, stać się niewidzialnym albo przekonać miotłę, by ugotowała obiad i jeszcze po nim posprzątała. Ma się rozumieć, nie wystarczą tu pierwsze lepsze słowa. Potrzebne są słowa właściwe na właściwą okazję, i, jak profesor Flitwick przezornie poucza swych pierwszorocznych uczniów na zajęciach z zaklęć, należy je wypowiadać z absolutną precyzją. Wypowiedziane jak należy zadziałają automatycznie, jak automatycznie zapala się światło po naciśnięciu kontaktu. Wypowiedziane byle jak mogą przyprawić o dwie dodatkowe głowy.

*

Zaklęcie

Słowo "zaklęcie" wywodzi się z języka łacińskiego, a konkretnie ze słowa "cantamen", które oznacza zaczarowanie lub po prostu czar. Jest to ustalona, niezmienna formuła słowna, której przypisuje się magiczną moc. W naszym świecie zaklęcia istnieją od wieków. Używamy ich do osiągnięcia swych celów, od zaklęć zemsty, zaklęć miłosnych, zwycięstwo w walce, aż po czary związane z urodzajem w gospodarstwie. Historię zaklęć poznasz na łamach kolejnych rozdziałów tego podręcznika. Ich lista wciąż rośnie, gdyż sporządzane są coraz to nowe formuły słowne o magicznej mocy. Niektóre z zaklęć poddaje się też procesowi "ewolucji językowej". Należy pamiętać, że rzucanie zaklęć to bardzo trudna sztuka, ponieważ wymaga mocnego skupienia się na przedmiocie/istocie żywej i odpowiedniego ruchu różdżką. Dźwięk artykułowanych słów ma również ogromne znaczenie, tak samo jak i nastawienie psychiczne. Tylko połączone elementy w jedną całość, mogą dać pożądane efekty. Jednak należy zachowywać daleko posuniętą ostrożność w posługiwaniu się słowem. Jego moc jest większa niż powszechnie się sądzi. Złe rzucenie czaru może mieć poważne skutki na danym przedmiocie/istocie żywej lub na samym wykonawcy, który nieudolnie rzucił zaklęcie (w kilku przypadkach zakończyło się to śmiercią). Za przykład może tu posłużyć historia czarodzieja Baruffio, z którą zapoznasz się przy okazji omawiania zaklęcia lewitacji.

**

Urok

Słowo "urok" także wywodzi się z języka łacińskiego, a dokładniej ze słowa "blanditia", które oznacza atrakcyjność, zauroczenie, oczarowanie, opętanie. Używa się ich do różnych celów, począwszy od uroków miłosnych aż po urok złośliwego fatum, czy też halucynacji. Uroki istniały od zawsze zarówno w świecie czarodziei jak i mugoli, choć obie nacje całkowicie o nich nie wiedziały. Należy pamiętać, że zaklęcie od uroku różni się tym, iż zaklęcie (ZAWSZE! Chyba, że mamy do czynienia z zaklęciami stałymi) rzucamy przy pomocy różdżki, zaś urok możemy rzucić słownie, bez jej użycia. Kolejna różnica dotyczy działania. Zaklęcie ma na celu ułatwienie nam życia upraszczając je w miarę możliwości, obronę bądź zadanie czaru (zaczarowanie). Urok natomiast działa na nasz umysł. Jest on skoncentrowaną energią psychiczną mającą na celu pewnego rodzaju opętanie. Energia uroku oddziałuje na bardzo delikatne struktury jak system nerwowy, czy odpornościowy człowieka (np. CONFUNDUS - zaklęcie omamienia). Urok w formie słownej nie jest prosty do rzucenia. Potrzeba nam do tego różnych składników, a czasami nawet wywarów, które powodują "ulotnienie" się czaru. Te elementy połączone z odpowiednimi słowami nie zawsze gwarantują nam pożądany efekt. Podobnie jak przy rzucaniu zaklęcia, ogromne znaczenie ma tu również nasze nastawienie psychiczne oraz mocne skupienie się na wykonywanej czynności.